Materiał dostępny jest pod adresem: https://www.tvn24.pl/wroclaw,44/sprawa-tomasza-komendy-komentarz-prawnika,821537.html
Zgodnie z artykułem 544 § 2 Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1987 z późn. zm. Dalej: k.p.k.). „W kwestii wznowienia postępowania zakończonego orzeczeniem sądu apelacyjnego lub Sądu Najwyższego orzeka Sąd Najwyższy w składzie trzech sędziów.” W sytuacji uwzględnienia wniosku Sąd Najwyższy ma możliwość uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Istnieje również możliwość, że Sąd Najwyższy, opierając się na nowo ujawnionych dowodach, sam rozstrzygnie sprawę wydając wyrok uniewinniający.
Art. 552 § 2 k.p.k stanowi, że „Oskarżonemu, który w wyniku wznowienia postępowania lub kasacji został uniewinniony lub skazany na łagodniejszą karę, służy od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłe z wykonania względem niego w całości lub w części kary, której nie powinien był ponieść”.
Niesłusznie skazanemu przysługują roszczenia dwojakiego rodzaju:
Po pierwsze osoba ta może domagać się od Skarbu Państwa odszkodowania, które obejmie wszelkie straty, które poniosła w związku z toczącym się postępowaniem i odbytą karą pozbawienia wolności. Odszkodowanie obejmuje wszelkie utracone korzyści – w tej kwestii rolą Sądu będzie ustalenie stanu dóbr i korzyści, jakie mogłyby zaistnieć gdyby niesłuszne skazanie nie miało miejsca.
Kolejno, dopuszczalne jest zasądzenie stosownego zadośćuczynienia za dolegliwości i cierpienia, które oskarżony poniósł w związku z niesłusznym skazaniem i odbywaniem kary.
Obydwa roszczenia można objąć jednym pozwem, wskazując kwotę, na jaką osoba niesłusznie skazana kalkuluje poniesione straty. Szkoda i krzywda związana z niesłusznym skazaniem są niewymierne i nie mają przelicznika – ich wysokość każdorazowo będzie podlegała szacunkowi sądu.
